แม่น้ำคือแม่พระคงคา
จากสวรรค์ไหลลงมาเพื่อมนุษย์
ประหนึ่งหยาดน้ำใจใสพิสุทธิ์
หล่อเลี้ยงโลก ล่มชำรุด แล้งฤดี
หน้าที่แม่น้ำคือฉ่ำไหล
สายเลือดใหญ่ ผืนแผ่นดิน ทุกถิ่นที่
แหล่งอาหาร จากอกแม่ แผ่ไมตรี
ให้สองฝั่งนที เขียวสดใส
รำลึกหนึ่งแม่น้ำ นาม “ของโขง”
เชื่อมโยงน้ำสาขา”แม่อิง”ให้
จากตาน้ำ ดอยหลวงงาม “น้ำแม่ใจ”
เป็นทะเลสาบใหญ่ “กว๊านพะเยา”
“อิง”ไหลแอบ แนบสาขา แม่น้ำของ
สายนทีสีทอง กาลก่อนเก่า
เอื้อสาย ปันสุข ทุกข์บรรเทา
ต้นกำเนิด คือยอดเขาหิมาลัย
หมายเหตุ บทกวี นี้มีทั้งหมด ๒๔ บท เขียนเพื่อไปอ่านในงานคอนเสิร์ตที่โฮงเฮียนแม่น้ำโขง ของครูตี๋ เพื่อหารายได้สมทบทุน สร้างห้องสมุดอ้ายแสงดาว
